«آیت الله سید کاظم مصطفوی»، با اشاره به هدایت قرآنی
خود در رهبری پس از امام راحل، اظهار داشت: با توجه به ارادتی که نسبت به
امام راحل داشتم، تحت تأثیر قوت روحی و انفاس قدسیه ایشان بودم. این
مجذوبیت تا به آنجا بود که در روز ارتحال ایشان تا ساعاتی حالت عادی نداشتم
و نتوانستم بر خود مسلط گردم.
وی
افزود: در آن ساعات همانند محتضری که در حال جدا شدن روح از بدنش است قرآن
را باز کردم و استهداء و طلب هدایتی به قرآن کردم. از یاد نمیبرم لحظهای
که کتاب شریف را گشودم و در ابتدای صفحه، این آیه را مشاهده کردم: مَا
نَنسَخْ مِنْ آیَةٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَیْرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا
أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ عَلَىَ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ. «هر حکمى را
نسخ کنیم، یا آن را به [دست] فراموشى بسپاریم، بهتر از آن، یا مانندش را
مىآوریم مگر ندانستى که خدا بر هر چیز تواناست» (آیه 106 سوره بقره)
آیتالله
مصطفوی با بیان این که صراحت آیه اشاره شده، هدایت قرآنی برای من بود که
آرامش روحی عجیبی نیز برای من به دنبال داشت، ادامه داد: آیه فوق، اشاره به
آیت بودن امام خامنهای مدظله العالی، افزون بر آیت بودن امام خمینی رحمه
الله داشت که تا آن زمان به "حجت الاسلام والمسلمین خامنهای" شناخته
میشدند.